Wintereinbruch 2021/2022. Freeriden in Zwitserland!

Elk jaar begint het in september te kriebelen bij ons. Dan gaan we weerkaartjes bekijken of het al sneeuwt en we beoordelen onze skigear. Wat moet vervangen worden, wat heeft onderhoud nodig? We maken onze Freerider (4×4 Sprinterbusje) winterklaar. En dan is het wachten tot de eerste serieuze sneeuwval. Vorig jaar was dat in september al in Hintertux, dit jaar moeten we wachten tot eind november. Maar alle weermannen zijn het erover eens: het gaat dumpen vanuit het noorden!

De Freerider staat al even klaar, dus we zijn klaar om te gaan. Vraag twee is dan vooral: waarheen? In november is nog niet veel open, en aangezien het de eerste serieuze sneeuwval is, is de base ook alleen maar aanwezig in gletsjergebieden. Normaal gaan we daarom eigenlijk altijd naar Hintertux voor de seizoen opener. Een gletsjer in Oostenrijk waar we goed de weg kennen. Daarnaast vrijwel altijd open en makkelijk parkeren.

Helaas zit Oostenrijk in een lockdown en is dat geen optie dit jaar. La Thuile dan? Onze Italiaanse hotspot die altijd veeeel sneeuw vangt bij een Noord-West stau zoals nu. Maar ook La Thuile gaat nog niet open. Dus we besluiten richting de Glacier 3000 te rijden: de gletsjer van Les Diablerets.

Les Diablerets

Les Diablerets bereik je vanaf Aigle, dat aan het meer van Geneve ligt, vlakbij Montreux. Daar beneden is het nog echt herfst, maar na een stevige klim rijden we al gauw in een witte wereld. Daar zijn we voor gekomen! In Diablerets aangekomen betalen we de Kurtaxe bij het tourist office en daarmee staan we legaal op de openbare parkeerplaats. Dat is fijn want in Zwitserland is het overnachten in een busje op openbare grond bijna nergens toegestaan. Overnachtingsplek geregeld, maar nu gaan we richting gletsjer, want we willen skiën!

Helaas is de gletsjer dicht voor skiërs. Dat blijkt achteraf wel vaker te gebeuren bij deze gletsjer als het zicht slecht is. Ze zijn dan bang dat skiërs door het gebrek aan zicht over het randje kukelen. Dat is niet raar bedacht als je ziet hoe steil de wanden zijn. Wandelaars mogen wel naar boven, dus dat besluiten we dan maar te doen. Uiteindelijk komen we niet alleen voor het skiën, ook voor de bergen en de sneeuw. En sneeuw valt er genoeg daarboven! Helaas is de Ice Express inderdaad dicht en het zicht niet briljant.

We lezen op de website dat ze de volgende dag wel open gaan dus na een heerlijke nacht – ja het busje slaapt echt zo lekker – kijken we stoked op ons mobieltje hoe laat we naar boven kunnen. Helaas lezen we dan dat Zwitserland intussen de corona regels heeft aangescherpt voor Nederlanders en dat de gletsjer vandaag toch dicht blijft voor skiërs vanwege te weinig zicht.

Gelukkig zijn wij het land al “binnen” dus hoeven wij niet in quarantaine. Maar het wordt wel tijd voor plan B, want skiën in Les Diablerets gaat ‘m voorlopig niet worden. De voorspelling blijft elke dag sneeuw en dat betekent geen zicht. We zien dat Engelberg-Titlis daarentegen wel open is en drie uur rijden. Dat betekent dat we er rond het middaguur kunnen zijn.

Engelberg

Om 12.30 uur staan we bij de kassa om een middagkaart te kopen: eindelijk kunnen we dan op ski’s staan! We stappen snel in de lift, stoked want de sneeuw ligt hier al tot in het dal. We zien wel dat de Laub nog niet skibaar is: daarvoor moet nog zeker een halve meter erbij vallen. Het zicht is boven ook niet om naar huis te schrijven, maar who cares: wij gaan weer skiën dus blije eieren zijn we toch wel.

Boven aangekomen bij het Titlis top station is het eerst nog honderd meter lopen, waarna we eindelijk onze ski’s onder klikken en GO! We zien vrijwel niets: white out en het is weer de eerste keer sinds januari 2021 dus onze skischoenen doen wel pijn! Geen ideale omstandigheden maar we komen de helling af en op een gegeven moment kunnen we direct naast de piste zelfs poeder skiën. Het sneeuwt nog steeds.

Onze emoties vliegen heen en weer tussen pijnlijke schenen, totaal geluk van het in de sneeuw staan en kou van de sneeuwstorm. Soms ski je in een sneeuwwolk en zie je geen tien meter voor je uit, en soms tussen de wolken is er wat meer zicht. Maar hoe dan ook: de sneeuw is super fluffy en heerlijk skibaar!

• 

• 

• 

• 

Zelfs de eerste faceshots zijn een feit! Helaas wordt het zicht steeds slechter en daarmee de afdaling naar Stand te gevaarlijk. Het seizoen is nog lang dus we zijn verstandig en nemen de Rotair weer naar beneden. Vanuit Stand kun je wel gewoon via de piste naar Trubsee skiën, maar eerst besluiten we een Heisse Schoggi te nemen om even bij te komen van ons eerste echte sneeuw avontuur van seizoen 21/22.

Beneden aangekomen rijden we naar onze vrienden van de Ski Lodge. De Ski Lodge in Engelberg is een echte freeride spot. Opgezet door Zweden is het een super relaxt hotel met een gezellige bar en een prima restaurant. Daar kijken we onder het genot van een paar biertjes en hapjes terug op een heerlijke eerste skidag. We zien dat het buiten maar blijft door dumpen met sneeuw.

Niet weer hè!?

De volgende ochtend blijkt dat de Titlis dicht is: er is te veel sneeuw gevallen, met veel wind. Dat betekent dat het lawinegevaar zeer hoog is. Helaas pindakaas, dus wederom niet skiën. We moeten allebei wat werk doen dus we besluiten in The Tearoom te gaan zitten met onze laptopjes. Verder maken we een lange wandeling door Engelberg. Het blijft maar sneeuwen en het dorp ligt onder een dikke sneeuw deken. Het is intussen nog steeds november.

De volgende dag is het lawine gevaar nog steeds erg hoog: lawine gevaar 4 boven de 2400 meter. Volgens de website gaat de lift tot Stand wel open maar we zien het eigenlijk niet zitten om zo hoog te gaan. Off piste skiën is dan echt link. Daarom besluiten we de dure skipas niet te kopen en zelf onze turns te verdienen: Earn your turns!

Earn your turns!

We besluiten de dalafdaling omhoog te vellen. Dat gaat eigenlijk nog best makkelijk omdat het een nogal vlakke afdaling is en er al iemand omhoog is gereden met een sneeuwquad. Er staat dus al een pad in de dikke sneeuw.

Wel een nadeel is dat de sneeuw kanonnen staan te brullen, en die spuiten een soort ijswater dat niet geheel bevroren is als wij er onderlangs lopen. We worden dus zeiknat! Maar dat mag de pret niet drukken want de omgeving is prachtig en we lopen door bossen en velden.

Na een stuk klimmen is het tijd om af te dalen. De sneeuw is dik en zacht, de helling niet steil dus hier is het veilig. Beneden aangekomen pakken we alles in en rijden we weer terug naar Nederland. Het is weer mooi geweest en we hebben gevonden waar we voor kwamen: de zogenaamde Wintereinbruch. We hebben heel veel sneeuw gezien!

Aftermath

Onze eerste trip was geen makkelijke. Weinig gebieden open, strenge Corona regels. Gelukkig reizen we in onze Freerider, waardoor we ultiem flexibel zijn en met een minuut kunnen besluiten ergens anders heen te gaan. We hebben twee dorpen gezien: Les Diablerets en Engelberg.

Allebei charmante Zwitserse dorpjes met prima ski mogelijkheden, als open tenminste! Maar slechte omstandigheden kan niemand wat aan doen, en dan is het ook prima om een dagje beneden te blijven en gewoon te genieten van de bergen en de sneeuw.

Was deze trip het waard: duizenden kilometers rijden en vervolgens een halve dag skiën in een white out en een halve dag toeren? Yes! Vanwege Covid restricties was onze laatste trip in januari 2021 (Laax Open) en sindsdien hebben we geen bergen poedersneeuw gezien!

En je weet maar niet wanneer we weer kunnen. Intussen is het bekend geworden dat de quarantaine verplichting voor Nederlanders in Zwitserland weer is opgeheven, in Italië mogen we ook skiën. Wat Oostenrijk gaat doen is nog niet duidelijk. Maar we houden goede hoop voor de rest van het seizoen.

---

Lees hier alle reistips en verhalen over wintersport in Zwitserland

---