SKILIFT-VRAGEN | Hoe wordt de kleur van de piste bepaald?

In onze rubriek “Wat je je afvraagt als je in de sklift zit” vandaag het antwoord op de prangende vraag: hoe wordt de kleur van de piste bepaald? Tja, je kunt denken: Kleur van de piste? Boeien….als ie maar wit is. Oké, daar heb je een punt. Maar toch speelt de kleur van de te nemen afdaling vaak een belangrijke rol tijdens je wintersportvakantie. Weet jij wanneer een piste blauw is of juist zwart?

Veel voorkomende pistekleuren

Als je naar de wintersportgebieden gaat zul je blauwe, rode en zwarte pistes tegenkomen. Over het algemeen is het gangbaar dat de kleuren per land kunnen verschillen. Wat in Frankrijk blauw is, is vaak rood in Oostenrijk. Dat komt omdat ze in Frankrijk een extra kleur hebben toegevoegd: groene pistes (en ja, die zijn veelal ook wit :-)).Wist je trouwens dat er in Noord-Amerika geen rode pistes bestaan? Daar kennen ze twee soorten zwarte pistes: “Black Diamond” die wij kennen als zwarte piste en “Double Black Diamond”. Die laatste zijn extreem steile afdalingen. Diep zwart dus.

Verwarring

In de wintersportwereld heerst soms verwarring over het bepalen van de steilheid van een piste. De één spreekt over percentages (zie je vaak in lawinewaarschuwingen), de ander over hellingsgraden.

Hellingsgraad is een simpel rekensommetje: hoogteverschil gedeeld door de horizontaal gemeten afstand. In deze grafiek zie je het verschil goed uitgelegd tussen procenten en graden.

• Groene pistes: deze hebben een hellingsgraad tussen de 3 en 10 procent. Zoals gezegd vind je groene pistes meestal alleen in Frankrijk. Zo heb ik een persoonlijke favoriete groene piste: de “Grand Pré” in Val d’Isère/Tignes. Een heerlijke op en top “snelweg”.
• Blauwe pistes: deze pistes hebben een hellingsgraad vanaf 10 procent tot 16 procent. Er zijn talloze voorbeelden van fijne, blauwe pistes.
• Rode pistes: deze pistes zijn bestemd voor de wat meer gevorderde skiërs en hebben een hellingsgraad vanaf 17 procent tot 23 procent. Soms komt het voor dat een blauwe piste PR-technisch beter als blauw bestempeld kan worden, terwijl het toch écht een rode is. Heel soms past een skigebied dit aan. Voorbeeld hiervan is de lange tijd als blauw bestempelde “Santons” in Val d’Isère/Tignes. Deze wordt sinds kort als rode aangemerkt. En terecht.
• Zwarte pistes: deze pistes hebben een hellingsgraad van meer dan 23 procent. Theoretisch zit er dus geen eindpercentage vast aan een zwarte, maar in de praktijk is er bijna geen zwarte piste te vinden die steiler is dan 35 graden. Is dat wél het geval dan zal het vaak een kort stukje betreffen.

Behalve deze indeling zijn lokale omstandigheden vaak ook bepalend voor de kleur. Zo is een smalle piste die vlak langs een afgrond gaat qua hellingsgraad een blauwe, maar kan vanwege de smalheid en afgrond wel eens als rood aangemerkt kan worden.

Er zijn nog meer kleuren

Als je de pistekaart van jouw gebied goed bestudeerd hebt dan kan het voorkomen dat je nog meer dan de bovengenoemde kleuren tegenkomt:

• Wit. Dit zijn vaak babypistes of oefenweides.
• Groen/gele. Dit zijn pistes waarop je ook wandelaars kunt tegenkomen. Oppassen dus.
• Geel/oranje. Deze gele of oranje gekleurde pistes geven skiroutes aan. Deze skiroutes zijn vaak wél gemarkeerd, maar niet geprepareerd.
• Andere kleuren. Soms gaat een gebied “los” met het gebruik van andere kleuren. Zo heeft Grindelwald zelfs een bruine en roze piste. In Davos hebben ze geel-zwart gestreepte pistes. De bedoeling hiervan is mij onbekend.

Marketing?

Voor veel gebieden is het marketingtechnisch belangrijk een gevarieerd aanbod te hebben van pistes. Een x aantal makkelijke -blauwe voor beginners- en een x aantal moeilijke -zwarte voor gevorderden- pistes maakt dat je veel wintersporters kunt aantrekken. Er is immers voor ieder wat wils.

Als je goed kijkt naar de verdeling van de pistes dan zul je een verhouding van ongeveer 2 blauw : 3 rood : 1 zwart aantreffen. Het gebeurt soms ook dat een gebied helemaal geen zwarte pistes heeft, omdat er simpelweg niet voldaan wordt aan de bovengenoemde eisen. Dan wordt een moeilijke rode piste vaak aangemerkt als zwart et voila! Voorbeelden ervan vindt je bijvoorbeeld in Davos.

Systeem voor off-piste en tourskiën

Voor off-piste bestaan er tegenwoordig ook moeilijkheidsgradaties; hiervoor is het systeem “Volopress/Toponeige” ontwikkeld. Dit systeem bevat vijf niveaus en is onmisbaar voor off-piste skiërs en tourskiërs. Hier vind je meer informatie hierover.

ANDERE SKILIFT-VRAGEN

• Wat kost een skilift?
• Wat als je vast komt te zitten?
• Hoe werkt stoelverwarming in een lift?
• Waarom mag je geen bochtjes draaien in de sleeplift?
• Kun je uit de skilift vallen?
• Hoe werkt het lawinewaarschuwingssysteem?
• Waarom bevriezen de leidingen van sneeuwkanonnen niet?
• Welke diersporen lopen er onder de lift door?
• Waarom hangen er bananen in de boom op de piste in Zell am See?
• Hoe wordt een lift eigenlijk gemaakt?
• Wat zijn die grijze buizen die uit de berg steken?

Bronnen: wikipedia + wintersporters.nl

Saskia Smulders

Ik ben ontzettend gek op wintersporten. ’t Maakt me niet uit waar ik dat doe, als er maar sneeuw ligt. En als ik er maar schrijven kan, zoals ik dat sinds 2008 doe voor Snowrepublic. Na het snowboarden hou ik er ook enorm van om een biertje te drinken in de après-ski tent en de bekende après-ski nummers mee te lallen. En oh ja, ik ben die hard Goofy 🙂

Klik hier voor meer informatie voor een actieve vakantie in Innsbruck en omgeving

---