Skiën in Zwitserland. Dit is Engelberg!

Na onze seizoenstart in Engelberg, waar we weinig skimeters konden maken, hadden we al tegen elkaar gezegd: hier komen we terug!  Toen de forecasts een goeie bult sneeuw en kou voorspelden vanuit het Noordwesten, was de keuze voor Engelberg dus makkelijk gemaakt. Zeker omdat Aimee nog altijd de Laub op haar bucketlist heeft staan. De Laub is een prachtige afdaling van een steady 38 graden op een open face, maar daarmee is deze ook gevoelig voor lawines en daarmee regelmatig niet veilig.  Zou het er dan deze keer eindelijk van komen om deze te skiën?

Gedurende de kerstvakantie is het heel warm geweest. Het heeft geregend tot zo’n 2200 meter en de zon heeft ook uitbundig geschenen. Veel van de sneeuwval van begin december is dus weggedooid, maar de regen heeft ook voor veel stabiliteit gezorgd in het sneeuwdek. Nu wordt het weer kouder en valt er veel verse sneeuw en als wij op zondagochtend Engelberg binnenrijden is het dorp gelukkig weer wit. Dat ziet er toch altijd wel gezelliger uit!

Middag in het Brunni skigebied

We besluiten een middagpas van Brunni te nemen om een beetje in te skiën. De Titlis ligt nog in de wolken en Brunni ligt wat lager en daar is het zicht nu beter. Brunni is het familie gebiedje van Engelberg. Lieflijk, lager geleden, in de zon. Boven aangekomen blijkt wel wat de regen en zonneschijn van de afgelopen weken heeft aangericht. Buiten de pistes ligt er alleen maar wat sneeuw van de afgelopen dag en nacht. Gelukkig bestaat Brunni voornamelijk uit weiland dus ski je je ski’s niet zo snel stuk. We hebben dus ook in alle rust een paar bochten buiten de piste kunnen maken.

We nemen één keer een uitstapje iets verder van de piste. Dat levert vooral een mooie foto op want de sneeuw is wat lastig met grote ijsbrokken erin. Maar dat maakt allemaal niet uit. Het is maar inskiën en morgen staat Titlis op het programma, waar we weten dat er een dik pak is gevallen. Daarnaast zou het gaan opklaren! We nemen uiteindelijk zelfs de afdaling naar het dorp, ook al is het soms half gras skiën. Wat grappig is dat we elke keer mountainbikers kruisen die ook met hun afdaling bezig zijn. Elke keer als we de weg oversteken moeten we uitkijken niet te botsen!

Titlis in de mist

De volgende morgen ligt de Titlis nog steeds in de wolken, dus het zicht is niet optimaal. Gelukkig hebben we afgesproken met Jasper. Jasper is een Nederlander die met zijn vriendin Jolijn woont en werkt in Engelberg en hij is net begonnen met zijn opleiding tot berggids (UIAGM). Hij kent het gebied goed en kan meteen een beetje met ons oefenen in zijn toekomstige rol als gids.

Jasper is een hele goede skiër en we hebben af en toe wat moeite om hem bij te houden. Gelukkig stopt hij regelmatig zodat we hem niet kwijtraken in de mist. De Laub is in ieder geval nog een no-go. Slecht zicht en ook het lawine gevaar vanwege de verse sneeuw. Het sneeuwt overigens nog steeds! Jasper stelt voor om richting de Jochpass te gaan. Daar heb je direct naast de piste de mogelijkheid om poeder te skiën en dat is wel zo prettig als het zicht zo slecht is.

We doen een paar keer de run onder de stoeltjeslift en als we af en toe tussen twee wolken in zitten, zien we ook daadwerkelijk waar we skiën. Ideaal om Jasper mee te hebben, want hij kent het gebied op zijn duimpje en weet precies waar de klifjes zitten, die je door het slechte zicht zomaar over het hoofd zou kunnen zien.

Op een gegeven moment stellen we voor om te gaan lunchen. Skiën in zulke omstandigheden is erg vermoeiend want ondanks dat we een soort blindengeleidenhond mee hebben, blijft het toch lastig om zelfs je evenwicht te houden als alles wit is. Na een heerlijke lunch zijn we weer helemaal opgeknapt en als we buiten komen zien we dat het zicht ook beter is geworden!

We besluiten een stoel hoger te gaan, zodat we ook de Sulz kunnen rijden. Dat is ook een bekende off-piste afdaling in Engelberg, maar verder van de piste af en dan wil je wel wat zicht hebben. We duiken erin en we weten niet precies wat daar is gebeurd, maar opeens skiën we tot onze borst in de verse poeder.

Het zonlicht dat door de mist heen komt geeft het geheel een soort magische uitstraling. Dit is perfecte poeder. Dik, super licht en veel. Precies de juiste consistentie zodat je vrijwel geen moeite hoeft te doen om te skiën, meer dan een beetje heen en weer dansen is niet nodig om in een gigantische wolk poeder af te dalen.

Dit is duidelijk een geval van right time right place, want als we de stoeltjes lift weer naar boven nemen schuift er weer een wolk de vallei in en zien we wederom bijna niets. Maar dat maakt allemaal niets uit want we hebben de afdaling van het jaar al in de tas! En morgen is er nog een dag, mét de perfecte bluebird voorspelling. Het begint ook weer licht te sneeuwen dus we besluiten de dalafdaling te nemen en richting de Skilodge Engelberg te gaan voor een heerlijk biertje.

Bluebird

De volgende ochtend kijken we naar buiten en we zien bergtoppen! Dat is beter dan mist! We staan al vroeg bij de lift want we verwachten wel wat concurrentie met deze omstandigheden: verse sneeuw en zon. Dat noemen we ook wel bluebird. Overigens hangt er nu nog een flinke pluk mist in het dal maar dat zal snel oplossen. En inderdaad zien we al een aardige rij staan met allemaal dikke poederlatten.

Jasper gaat weer mee om ons de instap van de Laub te tonen. Daarnaast vind hij het ook niet echt een straf om deze afdaling te doen. Wij nemen meteen de lift richting Stand, dan een klein stukje skiën en vervolgens de Laubersgrat stoel. Vanaf daar is het een korte traverse om in de Laub te komen.

Jasper duikt de Laub in en wij erachter aan! Het eerste stuk is nog wat crusty, hier heeft de wind duidelijk staan tetteren. Maar na een paar bochten is dat ook voorbij en knallen we naar beneden, tot we moeten stoppen om onze brandende dijspieren even rust te geven. Op een gegeven moment skiën we de mist in, die er nog steeds hangt en daar wordt het even heel spooky, alsof je in een eclips aan het skiën bent.

Het licht is er nogal vlak en Aimee ziet een kleine dip over het hoofd.  Met als gevolg een yard sale (ski’s en stokken kwijt) en kop in de sneeuw. Brr dat is koud!  Maar gelukkig niets aan de hand want de sneeuw is zacht. Beneden aan gekomen glijden we richting een hut. Gelukkig hebben we Jasper bij ons want hij weet dat daar een busje staat waar je voor twee Franken per persoon weer terug het skigebied in gereden wordt. Dat is nog eens service! Dus een fantastische off piste afdaling en je hoeft geeneens een lange traverse door of een eind terug te lopen.

Onze benen zijn volledig verzuurd dus we zijn dankbaar voor de ride. Het is tijd voor koffie. Jasper gaat er vandoor want hij heeft een afspraak staan. Intussen is de mist ook opgelost en we kennen de weg, dus na een cappuccino en een Nussgipfel gaan we de Laub gewoon nog een keer doen. Zo doe je hem tien jaar niet en zo twee keer op een dag! Geen idee of het komt door de koffie of het volledige open zicht, maar de tweede keer hoeven we veel minder vaak te stoppen met brandende beenspieren.

Na twee keer de Laub te hebben geskied besluiten we weer richting de Jochpass te gaan want de andere afdalingen vanaf de Titlis gletsjer en Stand zijn ons te steil en te rotsig. Maar eerst is het tijd voor lunch. Na de lunch skiën we nog wat rond de Jochpass, maar het meeste is inmiddels behoorlijk verspoord. Dat was wel te verwachten natuurlijk met zoveel poederskiers op de berg. Wij besluiten de dalafdaling te nemen, want we hebben nog een stukje te rijden richting Flumserberg, onze volgende stop.

Aftermath

Engelberg delivered, kun je wel zeggen. Engelberg is slechts 850 kilometer rijden vanuit centraal Nederland. Het ligt vlak achter Luzern en is zeer makkelijk aan te rijden. Je rijdt zo het dal in en aan het einde van het dal vind je Engelberg. Hetzelfde kun je trouwens doen per trein. Engelberg staat, buiten het skigebied natuurlijk, bekend om zijn gigantische klooster. Dat is meteen een zeer betaalbare plek om te kunnen overnachten.

Bij sneeuw uit het noorden of noordwesten krijgt Engelberg vaak de volle laag. Het is de eerste echt hoge berg die het front tegenkomt en die het doet stijgen, waardoor het daar veel neerslag laat vallen. Het is dus een zogenaamd schneeloch. Voor kinderen en beginners is er de Klostermatte en Brunni achter in het dorp, of Untertrubsee onderaan de Titlis, voor gevorderde tot zeer vergevorderde skiërs de Titlis zelf. Schrik niet van de talloze Chinezen en Indiërs die de lift met je delen want de Titlis is een vaste waarde in vele Euro tours voor Aziaten. Ze zullen trouwens harder van jou schrikken want het gros heeft nog nooit ski’s of sneeuw gezien.

Het is ook leuk om als niet-skiër naar boven te gaan met de Titlis bahn. Als je bij de eerste stop van de cabinebaan (Trubsee) uitstapt, vind je daar een plateau met een meer waar je prachtig kunt wandelen. En je kunt natuurlijk ook samen met de Indiërs richting de top, de Titlis, waar ook van alles te doen is voor niet skiërs. Die top zou ik alleen aanraden met goed weer, want anders is het erg koud daarboven, en je mist het uitzicht.

Voor ons was het in ieder geval een succesvol bezoek, want wij hebben de Laub geskied, we hadden verse sneeuw, en uiteindelijk ook zon! En heerlijke biertjes in de Skilodge. Meer informatie over Engelberg vind je op engelberg.ch

Aimee en RP

RP is sinds 2011 PAWGI Gecertificeerd Wildernisgids met een Off-Roading en Survival specialisatie. Aimee is gek op de bergen, en dan vooral freeriden. Samen zijn ze dutch-overlanders.com en trekken ze er regelmatig op uit met hun zelf ingebouwde 4×4 camper. In wintermaanden op weg naar de beste poeder om in te freeriden en in de zomer zo ver mogelijk weg van de drukte.