Reisverslag | Het Franse Méribel is zoveel meer dan skiën alleen

Reporter Monique reisde in januari naar Méribel, in Les Trois Vallées in Frankrijk. Bij aankomst aan de voet van dit chalet dorp wordt ze verwelkomt door een winters mooi decor. De bomen bezwijken bijna onder een dikke laag sneeuw en zover haar blikveld rijkt, bespeurt ze een witte wereld met reusachtige bergtoppen om haar heen. In haar buik voelt ze een kriebel van opwinding en denkt ‘wat ga ik hier allemaal beleven’.

Met een korte vlucht vanuit Nederland arriveer ik in de loop van de ochtend op de luchthaven van Lyon. En na een taxirit van ongeveer twee uur doemen de Franse Alpen voor me op. Als we de afslag Méribel-les Allues nemen zie ik het landschap helemaal veranderen in een witte wereld. Bij aankomst in het hotel in Méribel wacht ons een voortreffelijke lunch. Maar veel tijd hebben we niet voor een uitgebreide lunch, want het eerste winterse avontuur wacht al op ons.

Paardrijden in de sneeuw

Ik keek er al heel erg naar uit en vanmiddag is het zover: we gaan paardrijden in de sneeuw! De shuttle service van het hotel brengt ons in een paar minuten naar manege ‘le Ranch Nordique de Méribel’. Als we het terrein oplopen, staan enkele paarden al opgezadeld buiten. Eerst nog even een cap passen die achter in de manege liggen. Terwijl we binnen langs de stallen lopen worden de laatste paarden, door Maya en Camille, in de gang gezadeld. We zigzaggen om de paarden heen en komen al giechelend naar buiten met een cap op. Toch een beetje zenuwachtig?!

Hotch is mijn metgezel vanmiddag. Door haar lange manen zie ik amper haar ogen en de dikke bos dat over haar schouder hangt voelt erg stug. Echt een paard dat buiten actief is, in weer en wind. Ze is niet heel erg groot en heeft een mooie bruin-witte vacht. Ondertussen is het zachtjes begonnen te sneeuwen. Nu wordt het helemaal feeëriek.

Maya legt ons uit dat we in de arena starten. We brengen de stijgbeugels op lengte, klimmen op ons paard en lopen een paar rondjes door de arena. Het vertrouwen zit er al snel weer in. Iedereen is klaar voor de ontdekkingsrit. Maya en haar paard Desperado gaan voorop. Dikke vlokken sneeuw dwarrelen uit de lucht, maar koud heb ik het absoluut niet.

De eerste stappen over de besneeuwde paden zijn werkelijk fantastisch. Oh dit mag van mij wel uren duren. Het landschap is afwisselend. Een weidse blik wordt afgewisseld met het bukken voor een overhangende tak of het uitzicht op een rij sparrenbomen. Ik kijk mijn ogen uit. Omdat het de afgelopen dagen behoorlijk heeft gesneeuwd is een deel van het ruiterpad onherkenbaar geworden. Hotch stapt rustig door, ook al komt de sneeuw tot over haar skiën.

Wat een ontdekkingsrit door de meters hoge sneeuw. Aan al dit moois komt helaas een einde. In de arena maken we nog een groepsfoto en als dank voor de mooie rit mag ik Hotch belonen met brokjes brood die ze maar al te graag uit mijn hand opeet. Wil je zo’n buitenrit ook een keer meemaken? Er zijn tochten voor alle niveaus, dus je kunt ook als beginner deelnemen. 

Als de avond valt veranderen de chalets in Méribel in een fonkeling van lichtjes. Ik realiseer me nu pas dat ik vanochtend vroeg nog in Nederland was en nu al een prachtig avontuur heb beleefd. Wat een dag! Voordat ik ga slapen kijk ik nog een keer vanaf mijn terras over het dal. Mijn kamer ligt op de begane grond. De skiruimte met ski-in en ski-out ligt op de vijfde verdieping en de receptie ligt op de zevende verdieping! De bouw van de hotels en chalets, tegen de berg aan, heeft in Méribel ervoor gezorgd dat je hier geen hoogbouw ervaart. Een knap staaltje architectuur.

Een nieuwe wandel ervaring

De zon schijnt aan de horizon, als we met onze uitrusting in de shuttle bus van het hotel stappen en een paar minuten later bij ‘Altiport de Méribel’ stoppen. Dit vliegveld op hoogte (1717 meter) wordt voornamelijk gebruikt voor toerisme en recreatie. Dat lijkt me wel wat een vlucht boven dit skigebied, maar vandaag blijf ik met beide benen op de grond. Wij gaan sneeuwschoen wandelen door de bossen bij ‘Altiport de Méribel’.

Onze gids voor vandaag, Alexandre, begeleid ons tijdens onze tocht. Door de sneeuwval van vorige week, hebben de naaldbomen een dikke laag sneeuw op hun naalden liggen. Overal naast het pad ligt een dik tapijt aan sneeuw. Ik waan me door een sprookjesbos. Wat een mooie afwisseling, als je een dagje niet wil skiën, of van afwisseling houdt.

Hier wandelend tussen de bomen, voel ik me enorm verbonden met de natuur. In het bos bij ‘Altiport de Méribel’ zijn verschillende wandelroutes uitgezet. Variërend van een uur (Le Rond Point) tot maar liefst vijf uur (Le Pic Noir). Wanneer je vroeg in de ochtend aan een sneeuwschoen wandeling begint, loop hier je zelfs de kans om reeën, gemzen of andere dieren te zien.

Skiën blijft hier fenomenaal

De volgende ochtend wordt ik verwelkomt door een gloed aan de horizon. Dit vertelt mij, als fotograaf, dat we een stralende dag tegemoet gaan. Het is bijna acht uur en ik heb al ontbeten. Ik poets nog even mijn tanden, neem de de lift naar verdieping vijf en buiten bij de skiruimte van het hotel wachten twee skigidsen van ProsNeige ons op. We begroeten elkaar in het Frans. Mais oui. Dan loop ik de skiruimte binnen en vraag naar mijn skischoenen.

De vrolijke Luis van het hotel vraagt me naar m’n kamer nummer en haalt mijn verwarmde skischoenen op. Voordat ik er erg in heb instrueert hij mij om in de rechterschoen te stappen en hij klikt de snallen vast. Mijn verbazing is groot, wat een service. Een paar tellen later loop ik naar mijn ski’s die buiten al klaarstaan. Deze ski service heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Vanuit ons hotel hoeven we alleen maar onze ski’s te laten glijden over de brede en goed geprepareerde piste. Beneden in Méribel Centre nemen we de ‘Legende’ en de ‘Cherferie’, waarna we afdaling naar Saint Martin de Belleville (1450m) via de blauwe piste Jérusalem. Een mooie, lange afdaling waar je op sommige stukken een aardige snelheid kan halen tijdens het skiën.

Na deze spectaculaire afdaling nemen we de ‘St Martin 1’en de ‘St Martin Express’ en even later staan we weer ‘on top of the mountain’ met een waanzinnig uitzicht op de Mont-Blanc. We skiën weer terug naar Méribel Centre en nemen de Saulire express. Boven wacht je een adembenemend uitzicht richting Courchevel en op het Grand couloir en een deel van het Couloir Tournier. Twee zwarte pistes voor durfals, want je mag eerst een stuk afdalen langs een graat en dan skiën door een couloir.

Wij pakken de rode piste ‘Marcassin’ en dalen af naar Méribel Mottaret. Na de lunch skiën we nog meer kilometers in dit waanzinnige skigebied. De pistes zijn zeer gevarieerd, veel blauw en rood wisselen elkaar af en ook zwarte pistes tref je hier aan. Ik denk dat we vandaag nog niet een vijfde van het gebied gezien hebben, terwijl we in een flink tempo hebben geskied. Aan het einde van de middag nemen we de ‘Legende’ skilift en stappen uit op het middenstation. Onze skidag zit er bijna op. Maar eerst gaan we nog even ‘après skiën’ bij ‘La Folie Douce’ dé après ski tent op de piste bij Méribel.

Een fijn wintersport dorp

Méribel heeft mij heel fijn verrast en biedt zeker een aantal voordelen die ik zelf in Les Menuires en Val Thorens mistte, maar dat is natuurlijk heel subjectief. Eén van de pluspunten, is beslist de centrale ligging in het skigebied van ‘Les Trois Vallées’. Wie kilometers wil skiën kan hier vele verschillende kanten op. Dan de uitstraling, dat dit skidorp heeft. Door de chaletbouw oogt het sfeervol en authentiek.

Er heerst bovendien een relaxte sfeer en in de meeste hotels en restaurants spreekt met Engels, omdat Méribel begin twintigste eeuw is gesticht door een Engelsman. Een gezellig dorp, waar ontzettend veel te beleven is.

Wil jij ook op wintersport naar Savoie Mont-Blanc, met verblijf in Méribel in het fantastische Les Trois Vallées? Kijk dan op de site van Méribel én LES3VALLEES voor meer informatie.

Tijdens deze reis verbleven wij in hotel Le CouCou in Méribel-les Allues. Een vijf sterren hotel direct gelegen aan de piste. De service in het hotel en zeker ook de shuttle- en skiservice zorgden voor een bijzonder aangenaam verblijf.

Foto’s: Monique Donkersloot, tenzij anders vermeld.