Laax Open 2022. Wij waren erbij in de Zwitserse Alpen!

Ook in 2022 zijn we weer van de partij bij de Laax Open, hèt snowboard event in Europa voor Halfpipe en Slopestyle. Zeker dit jaar worden er veel toppers verwacht, want er zijn nog wat tickets voor de Olympische Spelen te vergeven. Voor Nederland staan Nick van den Berg en Melissa Peperkoek op de startlijst van de Slopestyle. Vorig jaar haalden ze allebei de finale niet, dus we hopen op een beter resultaat dit jaar! Natuurlijk gaan we zelf ook lekker op pad on het skigebied, als de riders niet bezig zijn met de competitie. Super handig omdat de competition area op Crap Sogn Gion ligt, een centraal punt in het skigebied.

We arriveren donderdagochtend en checken in het Ridershotel. Dat is weer eens wat anders voor ons: slapen in een hotel in plaats van in ons busje!

Op donderdag staan de halve finales Halfpipe op het programma, voor zowel de dames als de heren. Iedere rider krijgt twee kansen om zijn of haar mooiste runs te laten zien en kans te maken op de twaalf finaleplekken.

Tussendoor gaan wij op zoek naar nog wat poeder. Het heeft vier dagen geleden hard gedumpt (toen zaten wij in Engelberg) , maar Laax is altijd snel verspoord met al die profi boarders (en skiërs) die er rijden. Daarnaast ligt het skigebied voor een groot deel op het zuiden en heeft de zon de afgelopen dagen hard staan instralen. Toch hebben we nog wel wat kunnen vinden op een noordhelling.

Wij kunnen niet meer dan met hem eens zijn. De beste freerider is tenslotte een oude freerider! Een levendige discussie volgt natuurlijk want Xavier staat er in zijn filmpjes natuurlijk niet echt om bekend dat hij conservatieve lijnen rijdt. Wat echter verneukeratief is, is dat tijdens het filmen er diverse berggidsen bij zijn die de lokale omstandigheden goed kunnen inschatten. Daarnaast natuurlijk bergredding met helikopters. En dat zie je natuurlijk niet op de film. Eigenlijk zou er standaard bij moeten staan: “Don’t try this at home!”

Vrijdag, de halve finales Slopestyle met Nick en Melissa

Op vrijdag staan de semi finals Slopestyle op de agenda, we zien zowel Nick als Melissa een goede steady run maken. Nick maakt het wel heel spannend en eindigt als 12e, net genoeg voor de finale! Melissa rijdt met een creatieve lijn naar een mooie 6e kwalificatieplaats. Dus het wordt zaterdagmiddag nog spannend in de finale!

Qua poederskiën is het feest nu wel echt voorbij, dus we doen tussendoor een rondje richting Flims. Daar heb je een aantal hele brede rustige carve pistes waar zelfs wij met onze poederlatten met een radius van 40 meter carvend afkomen!

Zaterdag finale dag

Vandaag is het finale dag. Het is wederom prachtig weer, warm zelfs! Vanmiddag staat de finale Slopestyle op de planning, met zowel Melissa als Nick, onze Nederlandse helden. En vanavond, als altijd spectaculair, is de finale Halfpipe. Voor de Amerikaanse deelnemers is er nog een ticket naar China te winnen: kwalificatie Olympische spelen. Eerst gaan we nog even een rondje skiën.

We hebben afgesproken met Katja, de voormalige buurvrouw van Aimee, vanuit de tijd dat ze (lang geleden) in Zwitserland woonde. We hebben vroeg, om 11.45 uur een tafel gereserveerd bij de Runcahöhe, een ontzettend leuk restaurantje met een mooi terras.

Gezien de lange rijen die er vandaag bij de liften staan duurt het wel even om daar te komen vanuit Laax. Het is zaterdag en prachtig weer, en het lijkt erop dat heel Zwitserland de ski’s afgestoft heeft om in Flims/Laax te skiën! Het restaurant ligt aan de dalafdaling naar Flims. Wel goed opletten dat je de afslag Runcahöhe niet mist want het restaurant ligt iets opzij en je kunt het niet zien liggen.

Daar aangekomen worden we verwelkomd door een prachtige St Bernard hond. Het terras ligt heerlijk in de zon en we genieten er van een huisgemaakt rösti en een Fendant, de bekende Zwitserse wijn.

Na de lunch gaan we snel weer richting het wedstrijdterrein bij Crap Sogn Gion. Het is er gezellig druk op de piste naast de wedstrijdpiste. Her en der staan schermen opgesteld en iedereen vermaakt zich wel in het zonnetje. De slopestyle piste is zo lang dat je het niet helemaal kunt overzien dus dan is dat scherm wel handig.

We zien in de stralende zon Sean Fitzsimons (USA) en Tess Coady (AUS) de wedstrijd winnen. Nick en Melissa doen hard hun best, maar het is niet genoeg voor een medaille. Maar ze hebben allebei toch maar de finale gehaald van dit bekende toernooi, waar de gehele wereldtop staat. Dat is al een prestatie op zich!

• 

• 

Finale Halfpipe

Na de finale spreken we weer met Katja af bij het restaurantje vlak bij de lift Alp Dado. Het is het enige tentje langs de dalafdaling richting Laax waar je in januari aan het einde van de middag nog lekker in de zon kunt zitten. De buitenbar is ook open en dat is nodig ook, want ook hier is het ouderwets druk. Na een Weizen skiën we naar beneden en nemen we afscheid van Katja. Wij kleden ons om in hele warme kleding. We worden namelijk om zes uur weer boven verwacht voor het sluitstuk: de finale Halfpipe.

Boven aangekomen staat het publiek rijen dik langs de Halfpipe. Wij kunnen vanaf een afstandje de wedstrijd bekijken vanaf het mediadek. Gelukkig wel want we hebben dit jaar geen permit gekregen om foto’s te maken vanaf de baan. Gelukkig mogen we in ruil daarvoor gebruik maken van de foto’s die gemaakt zijn door fotograaf Ruggli van de organisatie. De foto’s hieronder van de riders komen dus niet van onze hand.

Aftermath

Na de laatste run lopen we snel naar de cabinebaan om de drukte naar beneden voor te zijn. Het was dit jaar een Laax Open onder een stralend blauwe hemel. We hebben eigenlijk alleen maar zon gezien. Dat is voor de sneeuw wel wat minder. De pistes zijn prima. Door de combinatie van kunstsneeuw, verse sneeuw en dagelijks prepareren zijn ze wat hard maar wel prima te skiën.

Het skigebied van Flims/Laax is een aanrader voor families. Kinderopvang en lessen zijn goed geregeld, de pistes lang en breed en het liftsysteem zeer modern. De dalafdaling naar Flims is prachtig en ook goed te doen. Die naar Laax ligt in de schaduw en is erg hard en ijzig. Dan is er ook nog Falera, ook onderdeel van het gebied maar eigenlijk meer een boerendorpje. Deze afdaling ligt vol in de middagzon en dan weer heel zacht. Het gebied beschikt ook nog over een gletsjer dus er is altijd wel ergens goede sneeuw te vinden.

Het enige nadeel eigenlijk is de enorme drukte in de weekenden (bij mooi weer) en het prijspeil dat vrij hoog ligt aangezien de Zwitserse Frank ten opzichte van de Euro nog steeds hoog staat. Daar krijg je dan doordeweeks enorme rust voor terug, want op donderdag en vrijdag hebben we ons wat dieper in het gebied alleen op de wereld gevoeld.

Lees hier alle verhalen en reistips over wintersport in Zwitserland