Kilometers vreten in Val Thorens

Ga nu met korting naar Ischgl. Klik hier voor meer informatie.

Over twee weken is het zover, dan gaan we er hopelijk weer flink tegenaan. Er staat een reis gepland naar Val Thorens, een van de kilometers vreten walhalla’s in de Franse Alpen.

Kilometers vreten: zullen we 70 plus per dag halen?

Het is al weer 9 jaar geleden dat ik hier voor het laatst heb geskied. En dat is me toen prima bevallen, hoewel de accommodatie toen niet zo heel best was. Wat wel goed ging was skiën, skiën en nog eens skiën. De geweldig hoge ligging (we waren er toen eind maart-begin april) garandeert prima sneeuwcondities. In combinatie met sneeuwmakers op cruciale punten konden we zonder problemen alle drie de valleien bereiken, iets dat ik op deze trip ook hoop te doen. Van Val Thorens, via Les Menuires naar Méribel en door naar het mondaine Courchevel en weer terug. Collega reporter Hans was eerder dit seizoen in Les Menuires.

Je bent hoog en je blijft hoog

Val Thorens is het hoogst gelegen skistation in Europa. Net iets hoger dan Tignes, namelijk op 2.300 meter. De andere kernen van Les Trois Vallées liggen ook niet lager dan 1.750 meter. En toch hoop ik dat we zoveel sneeuw en kou hebben dat we juist ook naar heel laag kunnen skiën, tussen de bomen naar een wat meer afgelegen stuk.

Hoogbouw aangepast

Veel Franse skistations zijn geen dorpen, maar in de jaren ’70 ontwikkelde gebieden op last van de Franse overheid. De arme alpenregio kon wel een economische impuls gebruiken en zo kon het dat er vanaf 1970 een forse hoeveelheid beton is gestort in de hoge Tarentaise. Dat vonden ze toen heel mooi en modern, maar de laatste jaren ziet men dat toch gelukkig anders. Vele gebouwen zijn inmiddels gemoderniseerd, appartementen zijn samengevoegd om er grotere van de maken en het beton is verstopt achter een laagje authentiek ogend hout. Daarnaast mag er wel gebouwd worden, maar uitsluitend in chaletstijl en niet al te hoog.

Sfeer, we gaan het zien

Een veel gehoorde klacht van die-hard Oostenrijk-gangers is, dat dit soort Franse skidorpen geen sfeer en geen après-ski kennen. Ze doen hier echter heel erg hun best om dat imago om te buigen. En als ik de verhalen moet geloven gaat dat dus goed komen, met elke middag losgaan bij La Follie Douce. Ik ga mijn best doen om er nog een paar te vinden.

Vanaf 15 maart op Twitter, Instagram en Facebook

Donderdagochtend de 15e wordt een vroegertje, om 07:30 boarden en naar Genève. Kunnen we wel ’s middags al skiën! Check bovenstaande kanalen regelmatig, ik zal immers zoveel mogelijk (semi) live verslag doen.

Bastiaan van der Staay

Al heel, heel lang enthousiast skiër. Gewerkt in wintersportbranche, reiswereld en reclame. Ondertussen al een aantal jaren geëmigreerd naar Oostenrijk, waar ik samen met mijn vrouw eigenaar ben van een vegan hotel en restaurant in Karinthië. haus26.at/nl/

haus26.at/nl/