Kijk uit voor privéklinieken in Oostenrijk
Door Edwin Hagenouw
Afgelopen jaar met de kerstdagen reisden we af voor een skivakantie naar het Oostenrijkse Ischgl. Een reis die een geweldige start had maar eindigde met een anticlimax.. We hadden een zeer voorspoedige reis op zaterdag 23 december en reden in acht uur van Wageningen naar het Paznauntal. Deze dag was door de ANWB betiteld als Zwarte Zaterdag. Maar ondanks, of misschien wel dankzij, alle waarschuwingen voor slecht weer en enorme drukte op de weg was het onverwacht rustig op de weg en was er totaal geen sprake van files.
Kerstskiën op de pistes van Samnaun en Ischgl
Op de dag voor kerst hadden we skiomstandigheden waar je van droomt. Strak geprepareerde pistes, zonovergoten bergen en vrijwel lege skiliften. Daar doe je het toch voor. Dat was een volle dag genieten in het uitgestrekte skigebied van Ischgl en Samnaun. Waarin we veel kilometers konden afleggen. Bekijk hieronder de beelden die we maakten op 25 december. Met name de niet geprepareerde piste 42 vanaf Piz Val Gronda (2812 meter boven zeeniveau) was heerlijk om te doen op onze all-mountain-ski’s.
Geweldig, hier was bijna niemand op de piste te vinden en de sneeuw had lekker veel grip
Op eerste kerstdag slaat het noodlot toe
Op 25 december, onze tweede dag in de bergen, waren de omstandigheden net zo goed als een dag eerder. We waren lekker vroeg boven, zodat we de sensatie meemaakten van zo goed als maagdelijke, onbevlekte pistes. Bovengekomen via de Silvrettabahn (die vertrekt in het centrum van Ischgl) namen we de snelle stoeltjeslift naar Pardatschgrat om hier de zwarte dalafdaling nr 4 te nemen. Geweldig, hier was bijna niemand op de piste te vinden en de sneeuw had lekker veel grip. Deze piste gaat uiteindelijk over in een rode piste richting het dalstation van zowel de Fimbabahn als de Pardatschgratbahn. Deze laatste namen we voor onze tweede bergfahrt van de dag.
De tweede afdaling van de dag begonnen we vol energie, nog nagenietend van de eerste run. Maar vlak boven het Mittelstation van de Fimbabahn sloeg het noodlot toe. Op een plotseling ijzig stuk van de piste gleed mijn partner – en zeer ervaren skiër – Maartje uit en scheurde daarbij haar kruisbanden.
Privékliniek in Ischgl: hier hadden we nooit terecht willen komen
Toen we met veel moeite met de Pardatschgrat-gondel beneden aankwamen in het dorp werd Maartje door een vriendelijke jongeman van de liftmaatschappij in een rolstoel gezet en direct naar de ernaast geleden privékliniek Sport Chirurgie Ischgl gereden. En hier hadden we nooit terecht willen komen.
Direct bij binnenkomst moest een pakket formulieren worden ingevuld en ondertekend voordat een arts überhaupt naar de blessure ging kijken. En dat hadden we nooit moeten doen, maar daaraan denk je niet als je met pijn en onzekerheid over je fysieke toestand bij een arts komt. Toen was het tijd voor de arts om naar de knie te kijken. Binnen vijf seconden had hij het al gezien: dit zag er niet goed uit en er moesten gelijk een röntgenfoto en een MRI scan worden gemaakt.
“Als dit mijn vrouw of dochter zou overkomen zou ik er niet eens over nadenken”, zo verklaarde de sportarts met ruim dertig jaar ervaring
Nadat Maartje uit de MRI scan kwam was de diagnose van de arts duidelijk: er moest gelijk geopereerd worden. Kruisbanden moesten hersteld worden, een metalen schroef in de knie gedraaid en wel zo snel mogelijk. En we hadden geluk volgens hem, want de operatie kon gelukkig al binnen een paar uur plaatsvinden. Een kostenpost van € 14.000, maar als je zeker wilde zijn dat de knie weer helemaal goed zou komen was dat de enige optie. “Als dit mijn vrouw of dochter zou overkomen zou ik er niet eens over nadenken”, zo verklaarde de sportarts met ruim dertig jaar ervaring.
De waarschuwing van de alarmcentrale van SOS International
Gelijk na deze mededeling belde ik met SOS International, de organisatie die gaat over zorgverzekeringen bij een ongeval in het buitenland. Gelijk waarschuwde de vrouw van de alarmcentrale dat we enorm moesten uitkijken voor de praktijken van privéklinieken in Oostenrijk. Ze brengen veel te hoge kosten in rekening die meestal niet worden vergoed door Nederlandse verzekeringen en willen altijd gelijk opereren, terwijl dit vaak niet eens nodig is.
bij een regulier ziekenhuis bleek later dat opereren totaal geen logische optie is
We besloten dus om haar advies een second opinion te vragen bij een regulier ziekenhuis in de buurt. Daar bleek later dat opereren totaal geen logische optie is en dat dit zeker niet op korte termijn hoeft plaats te vinden. Deze mening had ook de orthopeed die we twee dagen later raadpleegden in een ziekenhuis in Nederland.
De rekening voor de onderzoeken in de privékliniek Sport Chirurgie Ischgl bedroeg uiteindelijk ruim € 1.300. Met name de kosten voor de MRI scan (€ 750) dreven de prijs enorm op. Vanzelfsprekend moesten die kosten ter plekke en direct worden voldaan. Want wat bleek, daarvoor hadden we gelijk bij binnenkomst getekend in alle haast. De medewerkers van de kliniek lieten ons die handtekening dan ook in overvloed zien, vol voldoening zo te zien. “Guck mal sie haben unterschrieben”. Nu is het afwachten wat onze Nederlandse verzekering gaat betalen. We houden je op de hoogte via snowrepublic.nl
Een wijze les: ga naar een reguliere arts
Dit was een wijze les voor ons en hopelijk hebben we door het delen van onze ervaringen een aantal mensen kunnen behoeden voor onnodige operaties en onnodig (en wellicht niet verzekerde) hoge kosten.
Ga liever niet naar privékliniek Sport Chirurgie Ischgl
In het geval van Ischgl ga je gewoon naar de reguliere arts. Deze zit vlak naast de Silvretta gondel en hier ben ikzelf vijf jaar geleden buitengewoon professioneel geholpen. En vertel het iedereen die je kent: ga liever niet naar privékliniek Sport Chirurgie Ischgl.
ACHTERGROND INFORMATIE
Privéklinieken in Oostenrijk en Zwitserland
In Oostenrijk en Zwitserland heb je klinieken (bijvoorbeeld de Med Alp klinieken in Oostenrijk, maar ook andere kleine klinieken, veelal met een contract met de pistedienst, (voor elke patiënt volgt een vergoeding aan de pistedienst). Deze klinieken liggen heel dichtbij de pistes die erg goed zijn, maar ook erg snel klaar staan om behandelingen te doen. Het gaat vaak om behandelingen die we in Nederland veel conservatiever behandelen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan knieletsel. In Nederland wordt er vaak niet gekozen voor een operatie omdat rust meestal volstaat. In Oostenrijk gaat men vaak meteen over tot opereren (= overtreatment).
Eerst bellen met de alarmcentrale
Het is belangrijk dat Nederlandse verzekerden na een ongeval altijd eerst bellen met hun zorg- of reisverzekering (de alarmcentrales hiervan), daar zal je gelijk gevraagd worden in welk ziekenhuis je je bevindt. Ook is het belangrijk dat verzekerden in klinieken niets ondertekenen. Je wordt namelijk als patiënt in de watten gelegd, maar je krijgt veelal wel een papier onder je neus dat je zelf verantwoordelijk bent voor de kosten. De klinieken weten allemaal dat de Nederlandse alarmcentrales geen betalingsgarantie sturen, dit mag vanuit de verzekeringen niet (kosten zijn hoog en vermoeden op overtreatment is groot), ook je EHIC pasje (Europeesche zorgpasje) is niet geldig in deze klinieken.
je krijgt veelal wel een papier onder je neus dat je zelf verantwoordelijk bent voor de kosten
Voorschieten
Nadat je je als patiënt hebt gemeld bij de alarmcentrale van jouw verzekering (zorg of reisverzekering) krijg je de keuze vanuit de hulpverlener aan de telefoon: je mag je laten behandelen in deze kliniek, maar kosten dienen te worden voorgeschoten. De alarmcentrale kan geen uitspraak doen over wat er wordt vergoed door de verzekering na het indienen van de factuur in Nederland.
Krankenhaus
De alarmcentrale stelt je vaak voor om je als patiënt naar een Krankenhaus te brengen, de alarmcentrale regelt een taxi/ ambulance, en het ziekenhuis (met goede artsen!) wordt op de hoogte gebracht van jouw komst als patiënt. De ziekenhuizen ter plaatse zijn namelijk nét zo goed als de privé klinieken waar de pistedienst je heen wil brengen. Voorkom dus problemen met vergoedingen en luister naar de alarmcentrale!
Lees hier de reisverhalen van de reporters van Snowrepublic
Eigenaar van Reisschrijvers Media en founder van Mountainreporters en SnowRepublic. Gedreven zeiler, bergwandelaar en skiër met een passie voor oceanen en bergen.
