Ga nu met korting naar Ischgl. Klik hier voor meer informatie.


 

Kans op keuzestress in de Franse bergen van Paradiski

Door Jasper Tomas

Ik had het geluk om met een groep vrienden het gebied Paradiski te bezoeken. Samen met mijn goede vriend Roland heb ik dit gebied per snowboard verkend. Als wintersportliefhebber zul je dit herkennen: Onderweg naar de plek waar je de komende dagen op je ski’s of je snowboard zult staan, zie je het vlakke land in heuvels veranderen die uitgroeien tot de witte reuzen waar je al maanden naar hebt verlangd.

De vakantie is pas echt begonnen na die bocht waarin de eerste bergtoppen in beeld komen. Dan kun je al helemaal niet meer wachten op die eerste afdaling. Gelukkig hoef ik ook niet lang te wachten, want kort nadat we de auto in de parkeergarage van La Plagne Bellecôte parkeren, zitten we in de gondel naar de top van de Roche de Mio. De laatste slaap van een nacht om de beurt snelweg rijden is gauw verdwenen bij het zien van de hoeveelheden sneeuw die hier de afgelopen weken zijn gevallen. Met de pistekaart van het immense gebied in mijn hand en een thuis gesmeerde boterham in mijn mond stap ik de gondel uit. Strakblauwe lucht. Ik ben er klaar voor.

Laat het afdalen beginnen

Maar als ik de kaart voor het eerst echt goed bekijk, voel ik toch spanning… Dit gebied is zo groot! Er zijn zo veel opties, zo veel routes, zo veel liften… Ik wil álles zien en hier alleen al kunnen we op vijf verschillende manieren naar beneden! Al die keuzes… Het duizelt mij, maar ik weet mij te herpakken, terwijl ik besef dat dit een zware en geweldige week gaat worden.

Snowboarden
Ook naast de piste ligt genoeg sneeuw.
Bron: Solita Alissa Fotografie: https://solitaalissafotografie.wordpress.com/

To zo ver de dramatiek. We pakken eerst maar eens rustig de blauwe Levasset om er weer in te komen en bovendien moet ik mijn nieuwe board leren kennen. Drie bochten zijn er voor nodig om ontspanning op ‘aan’ te zetten. Wow. De eerste de beste piste is gelijk al zo breed als een landingsbaan. Dat belooft nog wat voor deze week. En toch kan ik het niet laten ook even die lading sneeuw net naast de piste te verkennen. Hmm.. Die is natuurlijk drie dagen oud, dus echt verse ’tiefschnee’ kan ik ook niet verwachten. Laat ik het ‘crème brûlée’ noemen, we zijn per slot van rekening in Frankrijk. Bovendien heeft het er ook echt wat van weg: De toplaag is wat harder doordat het al wat temperatuurwisselingen heeft ondergaan, terwijl daaronder de smeuïge poeder ligt te wachten.

Doordat ik opga in het ‘crème brûlée rijden’, vergeet ik bijna dat er beperkte mogelijkheden zijn om weer op de geprepareerde piste te komen

De combinatie? Goed je best doen, maar zeker vermakelijk. Doordat ik opga in het ‘crème brûlée rijden’, vergeet ik bijna dat er beperkte mogelijkheden zijn om weer op de geprepareerde piste te komen. En waar Roland springt als een berggeit, ben ik niet zo’n held… Nou, het moet hier dan maar gebeuren: gewicht op beide benen, schouders in lijn met mijn board… Met een plof beland ik semi-gecontroleerd weer op de piste en ik board nonchalant verder alsof ik dit elke dag zo doe. Laten we het er op houden dat ik blij ben dat mijn angstige blik zich kan verschuilen achter mijn skibril. Maar mijn associatie met een ‘landingsbaan’ als piste blijkt dus in meerdere opzichten te kloppen.

Snowboarden
Een sprongetje is gauw gemaakt.
Bron: Solita Alissa Fotografie: https://solitaalissafotografie.wordpress.com/

De eerste dag zit er gauw op en we zijn ons dan pas echt bewust van de grootschaligheid van dit gebied. Als 425 km verdeeld over 260 pistes je nog niets zegt; er zijn ácht La Plagne’s en víer dorpen binnen Les Arcs die ‘Arc’ heten. De twee gebieden zijn verbonden door de Vanoise Express; per gondel kunnen 180 personen binnen enkele minuten tussen de dorpen Montchavin-Les Coches en Peisly-Vallandry worden vervoerd. Daarbij leg je horizontaal een kleine twee kilometer af met een prachtig uitzicht over de vallei. Door de verbinding tussen La Plagne en Les Arcs is het totale gebied zo groot geworden dat het met recht een paradijs genoemd mag worden.

Geen haast

De volgende dag gaan we natuurlijk voor de ‘real treat’; we hebben een skipas voor alle gebieden binnen Paradiski: La Plagne, Peissey Vallandry én Les Arcs. Daarom stellen we onszelf de vraag: “Hoe snel kunnen wij vanuit La Plagne Bellecôte de hoogste top van Les Arcs bereiken; de Aiguille Rouge?” De gekozen tactiek is samen te vatten als: “Gas op die plank!”. Zodra de Arpette wintersporters in haar stoeltjes toelaat, zitten wij erin. Boven aangekomen is het een kwestie van afdalen naar de Vanoise Express. Die ligt relatief laag op ongeveer 1550 meter en bij het afdalen van de laatste 100 meter voelen we de sneeuwkwaliteit snel veranderen. Niet gelijk slecht, maar we zitten hier wel rond het vriespunt.

Desalniettemin lijkt alle sneeuw die we tot nu toe gezien hebben van natuurlijke oorsprong, afgezien dan van het laatste stuk pad naar de gondel, waar de sneeuwkanonnen hebben meegeholpen. Terwijl wij in de gondel staan en concluderen dat het vriespunt inderdaad boven ons ligt, beseffen we ook dat het gehaast om ‘voor de meute uit te boarden’ helemaal niet nodig is. Het is niet heel druk en de hele week zullen we nauwelijks wachttijden ondervinden bij de liften.

deze flank van de Aiguille Grive mondt uit in een vlakte waar je op een windstille dag als vandaag lekker in de zon kunt zitten

Als we aan de Les Arcs kant komen, hebben we een scala aan mogelijkheden om de veel oostelijker gelegen lift Varet te bereiken, die ons naar de gondel voor de Aiguille Rouge zal brengen. We kiezen ervoor in één keer over te steken door hoog te houden en via de lift Transarc de Col du Grand Renard over te steken. Daar afdalen toont ons een geschikte lunchplek; deze flank van de Aiguille Grive mondt uit in een vlakte waar je op een windstille dag als vandaag lekker in de zon kunt zitten.

Hiken
Niet iedereen neemt de lift.
Bron: Solita Alissa Fotografie: https://solitaalissafotografie.wordpress.com/

Mont Blanc

Maar lunchen kan later; we zijn immers onderweg naar de top. We stijgen met de Varet boven Arc 2000 uit en stappen over op de grote gondel naar de top van de Aiguille Rouge op 3227 meter. Daar wordt ons een prachtig uitzicht op de Mont Blanc voorgeschoteld. In Les Arcs kun je Mont Blanc meestal wel zien liggen, maar als je op een van de naastgelegen toppen staat, zie je pas hoeveel hoger hij is dan de omliggende bergen.

om van de ene kant naar de andere kant van Paradiski te geraken, mag je wel een paar uur uittrekken

Door dit overweldigende uitzicht vergeten we bijna te kijken hoe lang we erover hebben gedaan om hier te komen. Het kostte ons een kleine twee uur. Mocht je uit Plagne Centre of Plagne Montalbert komen, dan zul je nog eens één of twee liften extra moeten nemen, dus om van de ene kant naar de andere kant van Paradiski te geraken, mag je wel een paar uur uittrekken.

Roche de Mio
Afdalen van de Roche de Mio.
Bron: Solita Alissa Fotografie: https://solitaalissafotografie.wordpress.com/

Genoeg feitjes. We gaan afdalen. We pakken de rode Arandelières 2, maar deze blijkt voor een groot gedeelte uit paden te bestaan en de overige stukken zijn behoorlijke buckelpistes geworden. Ik zie een doorgang naar een pad aan de rechterkant en weet nog net op tijd Roland ook die kant op te krijgen. Het gros van de skiërs en snowboarders gaat links richting het aankomststation van de Varet. Wij hebben daardoor de zwarte Aiguille rouge-afdaling praktisch voor onszelf. De piste loopt langs de bergkam met prachtig uitzicht op Arc 2000 en Arc 1950. Hoewel deze afdaling zeker evenzo steil is als de Arandalières 2, zijn hier gelukkig helemaal geen buckels.

Mont Blanc
Mont Blanc gezien vanaf de Airguille Rouge.
Bron: Jasper Tomas

Waarschijnlijk is dit altijd een wat minder druk bezochte route, waardoor ze (nog) niet zijn ontstaan. Het tempo zit er goed in en we vliegen bijna over de sneeuw. Er liggen wel wat zachte sneeuwhopen, maar als ik een beetje op mijn achterste voet leun, stuiter ik er met weinig moeite overheen. De knieën het werk laten doen en verder ontspannen.

Het tempo zit er goed in en we vliegen bijna over de sneeuw

We naderen een splitsing en als we op de pistekaart kijken zien we dat we deze afdaling richting het noordoosten kunnen voortzetten tot aan het dorpje Villaroger op 1200 meter hoogte. Dat is dus in totaal twee kilometer aan verticaal verval! Gezien de temperatuur kiezen we er toch voor via het zuidoosten Arc 2000 in te boarden en wat te gaan eten. Maar hij staat nu op mijn lijstje; op een koude dag met veel sneeuw wil ik de gehele afdaling door het bos, richting de linkeronderhoek van de pistekaart, zeker een keer doen!

Snowboarden
Veel sneeuw, veel pistes, veel zon.
Bron: Solita Alissa Fotografie: https://solitaalissafotografie.wordpress.com/

Conclusie

De terugtocht richting La Plagne later die dag brengt ons langs de fun slope onder de Arpette-stoeltjeslift. Waar ik niet echt een held in het fun park ben, is dit gewoon gaaf voor elk niveau wintersporter; heuvels waardoor je als vanzelf springt, een tunneltje, een kurkentrekkerbocht, van alles zit erin. En daarmee staat het bijna symbool voor Paradiski. Het heeft zo veel te bieden, dat iedere wintersporter aan zijn trekken komt in dit gebied. Dus wanneer we na een week moe maar voldaan langs dezelfde slingerweg waarover we gekomen zijn weer het dal inrijden en huiswaarts keren, weet ik één ding heel zeker; dit is geen afscheid.


Lees hier alle reisverhalen van onze reporters


 

Hochkönig

Hochkönig, een skivakantie vol hoogtepunten

Het skigebied Hochkönig met de drie dorpen Maria Alm, Dienten en Mühlbach biedt wintersporters gevarieerde skipistes met in totaal 120 kilometer pistes en 34 ultramoderne skiliften tegen een adembenemend alpendecor. Lees meer

Val Thorens

Beste skioord 2023: Val Thorens

Val Thorens is zojuist voor de 8e keer uitgeroepen tot beste skigebied ter wereld. Val Thorens ligt op een hoogte van 2.300 m en is daarmee het hoogst gelegen skioord van Europa. Als eerste geopend (in november) en als laatste gesloten (in mei), biedt het skiërs een enorm speelterrein voor een onvergetelijke vakantie. Lees meer

SnowWorld

Wintersport in SnowWorld

Skigebied SnowWorld is hét Nederlandse skigebied met vijf skidorpen. De skiliften draaien tot ’s avonds laat en er valt voor jong en oud veel te beleven. Skiën, snowboarden, klimmen en après-skiën. Skigebied SnowWorld biedt de ultieme wintersportervaring bij jou in de buurt. Lees meer