Gstaad, dat is relaxed en luxe skiën met je hoofd in de wolken
Reisverslag Gstaad, Zwitserland
Door Edwin Hagenouw
Gstaad stond al lang op mijn verlanglijst. Twee jaar geleden zag ik de aflevering van Jort Kelder’s programma “Hoe heurt het eigenlijk”. Waarbij hij een bezoek bracht aan dit chique Zwitserse bergdorp. Zoals hij liet zien, wordt Gstaad al jarenlang bezocht door de rijken van deze aarde. En dan met name de oude rijken. Zoals ze in Gstaad zelf zeggen komen hier de mensen met oud geld, terwijl het nieuwe geld met name gaat wintersporten in die andere luxe skiplaats, Sankt Moritz.
Jort bracht in zijn programma (bekijken via Uitzending gemist) een bezoek aan een barones die al jaren komt skiën in deze regio. In deze aflevering kon ik ook zien hoe mooi en met name rustig de pistes van Gstaad zijn. Dat wilden we dus wel eens zelf ervaren. En zo werd Gstaad de derde bestemming tijdens onze Zwitserse roadtrip waarbij we eerst Flims en Mürren bezochten. Na een korte rit van ruim een uur vanuit de Jungfrau Region, waarbij we door een verrassend groen Zwitserland reden, kwamen we aan bij onze accommodatie. Een mooie kronkelende bergweg leidde ons naar het Golfhotel in Saanenmöser.
Saanenmöser
Saanenmöser is een wijk van Gstaad, op circa tien minuten rijden voor het echte dorpscentrum. Vanuit Saanenmöser vertrekken een gondel en stoeltjeslift naar het skigebied. Vanuit ons hotel was het vijf minuten lopen naar het dalstation, de plek waar de skiliften vertrekken naar het skigebied. Na een snelle verkenning van de pistekaart zien we dat aan deze kant van de berg de meeste skipistes liggen. Eigenlijk is dit dus een perfecte locatie als je naar deze regio komt om te gaan skiën of snowboarden.
Het Golfhotel is een viersterrenplus-accommodatie met zeer ruime en lichte hotelkamers. Wij hadden het idee dat deze net opnieuw waren ingericht en hebben enorm genoten van het uitzicht vanaf ons grote balkon. De kamer zag er zeer fris en eigentijds uit. De rest van de middag besteedden we aan het schrijven van onze reisverhalen en het selecteren van de foto’s van de afgelopen dagen in Flims en de Jungfrau Region.
Voordat we aan tafel gingen, namen we eerst een drankje aan de gezellige bar in de lobby van het hotel. Deze is gezellig ingericht in typisch Zwitserse stijl waarbij de enorme open haard nog eens extra sfeerverhogend werkt. Die avond genoten we van heerlijke huisgemaakte gerechten bereid met producten uit de regio vergezeld van een goed glas Zwitserse rode wijn.
Een dag in de bergen
De volgende dag ben ik gestart met een goed ontbijt, een uitsmijter met alles erop en eraan. Als goede basis voor een dag op de pistes van Gstaad. Zoals gezegd is de wandeling vanaf het hotel naar de gondel circa vijf minuten. Een leuk tripje langs het kleine treinstation naar Gstaad. Bij de gondel (op 1266 meter boven zeeniveau) aangekomen was al gelijk te merken dat het hoogseizoen net voorbij was en zo stapje ik in alle rust in de gondel. Dat is wel wat anders dan de wachtrij van een uur bij de gondel van Flims.
Vanuit de skilift kreeg ik een eerste indruk van de pistes. Deze zagen er buitengewoon strak geprepareerd uit. Deze gondel bracht mij naar een hoogte van 1937 meter. Helemaal niet zo hoog dus, maar dat idee krijg je wel. Als je hier vanuit het bergstation het gebied in stapt word je verwelkomd met levensgrote letters #Gstaad.
Ook vind je hier een leuk bergrestaurant met een groot zonneterras waar je je batterij letterlijk en figuurlijk kunt opladen tijdens je skidag. Vanaf hier heb je de mogelijkheid terug te skiën naar het dalstation of rechtsaf te gaan naar Oeschseite. Ik besloot rechtsaf te slaan want ik had op de pistekaart gezien dat dit een mooie lange afdaling zou gaan worden, waarvan ik het onderste deel niet kon zien vanwege een in het dal hangend wolkendek.
Zoals ook al in het dal merkbaar was hadden we gekozen voor een rustige periode (tweede week januari), want de hele piste was leeg. En deze bleef leeg gedurende de kilometerslange afdaling via de rode piste #16 en uiteindelijk een mooie snelle blauwe, de #15. De net geprepareerde pistes voelden goed aan onder mijn Blizzard ski’s.
Die waren gelukkig net gewaxed en geslepen en dat was maar goed ook, want de pistes waren regelmatig ijzig door te weinig sneeuwval in de weken daarvoor. Halverwege mijn afdaling werd ik opgeslokt door een dikke mist. Dat was een bijzondere ervaring aangezien ik even daarvoor nog onder een strak blauw lucht aan het skiën was.
Onderaan de piste aangekomen nam ik de stoeltjeslift bij een verlaten liftstation. Heerlijk die onwerkelijke stilte op sommige plekken in dit gebied. De wolken sloten zich dicht om me heen, het werd donker en de wind ging liggen. Een uniek moment toen een blauwe gloed over de bergen gleed. Hoe intens kan ik genieten van dergelijke bijzondere en ongrijpbare ervaringen.
Die ochtend nam ik nog veel stoeltjesliften en verkende ik een groot deel van het gebied. Ondanks de redelijk dunne laag sneeuw, waren de specialisten van het skigebied Gstaad erin geslaagd een goed niveau van de pistes te realiseren. Net zoals Jort Kelder had laten zien, is het gebied uitgestrekt en biedt het voldoende uitdaging voor skiërs van alle niveaus.
Ook heeft het gebied een ruim aanbod van restaurants en berghutten op de piste. En zelf genoot ik van een heerlijk broodje salami met een biertje op het terras van een restaurant bij Hornberg , op exact 1800 meter hoogte.
Waar je in de beschrijvingen van dit gebied vaak bontjassen en dure skipakken vaak voorbij ziet komen was dat vandaag zeker niet het geval. Ik zag vooral veel sportieve en actieve skiërs en snowboarders die met name veel kilometers maakten. Dit jaar waren we helaas maar één dag in Gstaad, dus hebben we niet alle pistes en het dorp kunnen verkennen. Deze dag in het skigebied smaakt zeker naar meer en daarom zullen wij hier in de komende jaren zeker terugkomen om meer van het gebied te ontdekken.
Eigenaar van Reisschrijvers Media en online publisher van Mountainreporters, OutdoorDichtbij, Alpenweerman en SnowRepublic. Gedreven zeiler, bergwandelaar en skiër met een passie voor oceanen en bergen.