De lekkerste Italiaanse poeder vonden wij in La Thuile

De lekkerste Italiaanse poeder vonden wij in La Thuile

Door Aimee en RP | 9 maart 2020

Heel Noord-Italië besmet? Nee. Een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan het Coronavirus… Het lijkt bijna wel een Asterix & Obelix strip. Maar terwijl Lombardia richting lockdown gaat, heeft de Aosta vallei eind februari nog steeds een groen reisadvies en nul besmettingen.

Dus toen er een powder alert kwam was de keuze snel gemaakt: La Thuile: het zusje van het Franse La Rosière en de plek met een sprookjesbos. Gezien de stevige sneeuwverwachting, in combinatie met veel wind èn veel temperatuur verschillen verwachten we een hoog lawinegevaar en dan is het zaak om onder de boomgrens te blijven.

Polvere ed caffè

La Thuile heeft een enorm skibaar bos met weinig terrein gevaren zoals cliffs en hier kun je dus al snel relatief veilig terecht. La Thuile is ook Italië, met espresso voor een euro en overal heerlijk eten. De skipas is ook nog eens zeer betaalbaar voor een uitgebreid gebied met een dagtarief van 46 euro in het hoogseizoen. Ook kun je kiezen voor een twee, drie of vier uur durende skipas, wat handig – en goedkoper – is als je later aankomt of eerder wil vertrekken.

Wel goed om je te bedenken dat de connectie met het Franse La Rosière vaak dicht is vanwege sterke wind. De twee skigebieden zijn connected via de kleine St Bernardpas, maar dat is echt een windgat. Wij komen toch voor het Italiaanse bos dus ons maakt het niet uit.

Aosta is van origine een nogal onafhankelijk deel van Italië.  Het heeft ook nu nog een speciale autonome status.  Dat komt door de historie: Na eeuwen van Romeinse overheersing wist Aosta dankzij de Alpen en haar stadsmuren met succes invasies af te slaan. In de 11e eeuw viel het gebied toe aan het Huis Savoye (een separaat koninkrijkje bestaande uit Savoye, Aosta en Sardinië). Pas sinds 1861 is het een deel van Italië en in 1944 werd het een autonome regio van Italië.

Je ziet het ook aan de naam van het dorp en de restaurants: het heeft veel Franse invloeden. Maar de mensen, het eten, de koffie: allemaal Italiaanse charme, prijs en kwaliteit!

Bluebird – Uccello Blu

Bij aankomst is het prachtig weer. Net opengetrokken na een stevige dump: een Bluebird! Het is weekend, verse sneeuw en prachtig weer dus voor La Thuile begrippen behoorlijk druk. Toch hoeven we nooit lang te wachten op een lift. Wij duiken meteen het bos in en de eerste bocht is meteen raak: tot de heupen in de poeder en een dikke faceshot! Holy moly, dit is nog beter dan voorspeld!

We strepen het bos af en alhoewel we lang niet de enigen zijn – we horen links er rechts joelende Italianen door het bos knallen – vinden we steeds nog onverspoorde stukken, zelfs nog later op de dag. Het wordt wel warmer en de sneeuw zwaarder. Dus op een gegeven moment besluiten we te stoppen en nog van de laatste zonnestralen te genieten met een biertje op het terras.

Molta Neve

Dezelfde avond begint het weer te sneeuwen en als we de volgende ochtend uit de bus stappen, zien we dat er weer 30 cm is bijgevallen. Dag 2 kan de sneeuwbril op want het blijft sneeuwen. Nog steeds weekend maar vandaag een stuk minder druk. Rare jongens, die Romeinen! Alleen maar skiën met zon? Dan mis je wel de beste poeder! Nu duiken we het bos is vanwege zicht. Met sneeuwval is het een white out maar in het bos heb je altijd zicht.

Het blijft de hele dag sneeuwen en onze sporen van gisteren zijn helemaal weg. De hele dag spelen we in het bos. Af en toe stoppen we voor Cappuccino en wat eten. Maar wat een dag! Na die superpoeder in Montafon dachten we niet dat het nog beter kon, maar dit is de beste poederdag van het seizoen!

Grappig gedaan: een van de gondeltjes die wij telkens weer omhoog namen is omgebouwd tot sauna. Gelukkig zonder de bijbehorende temperatuur!

Il Dessert

En dan komt dag drie: het toetje. Op dag drie, na 24 uur non stop sneeuwval trekt het helemaal open, is het ijzig koud – goed voor de poeder – en het weekend is voorbij – geen drukte!

Foto’s zeggen meer dan woorden. Vanwege het lawine gevaar blijven we in het bos.

Aimee test gecontroleerd de stabiliteit op een open, ingewaaid stukje en trapt zo een heel vlak los. Goede keuze dus om onder de boomgrens te blijven. We zien wel wat Italianen grote lijnen rijden en dat gaat gelukkig gewoon goed, maar wij wagen ons er niet aan. De beste freerider is tenslotte een oude freerider…

La Thuile heeft dus weer geleverd. Vanwege de ligging bij het Mont Blanc massief kan het hier ongenadig hard sneeuwen. Chamonix en Courmayeur zijn bekende namen vanwege deze Mont Blanc sneeuw, maar La Thuile doet daar weinig voor onder. Behalve dan dat je er weinig Zweeds, Nederlands en Duits hoort. Ook zijn er grote lijnen te rijden, daarvoor moeten we maar een keer terugkomen een paar dagen na de dump, als de boel wat gestabiliseerd is.

De laatste avond lezen we dat het reisadvies voor Aosta gaat veranderen, ookal zijn er nog steeds geen besmettingen geconstateerd. RIVM ziet nu heel Noord Italië als risicogebied. Het heeft nog dagen geduurd voordat het eerste Corona geval in de regio gevonden is, maar wij nemen het zekere voor het onzekere en rijden de volgende dag naar huis. Na drie topdagen was het toch wel mooi geweest!

Mangiare a La Thuile

La Thuile staat niet direct bekend als mooi dorp. Maar als je de paar lelijke oude beukers bij de liften wegdenkt en je besluit in het dorp zelf te overnachten, is er weinig mis mee. Dan is het gewoon een typisch Italiaans dorp, beetje chaotisch gebouwd rondom een kerkje en een riviertje. Dan moet je wel vijf minuten lopen naar de lift. Wij zien dat als de broodnodige warming up.

Overal is het lekker eten. In het dorp zijn de aanraders Lo Tata, La Fordze en Pepita Bar. De eerste twee zijn gezellige restaurants waar je heerlijke lokale gerechten kunt krijgen. Veel Italiaanse families en reserveren is absoluut noodzakelijk! Waar Pepita Bar klinkt als een wat foute tent, blijkt het juist een meer upclass restaurant te zijn met professionele bediening en heerlijke wijnen.

Er zijn meerdere tentjes op de piste maar onze favorieten zijn Le Petit Skieur, langs de piste en La Buvette. Le Petit Skieur heeft goede pizza’s voor lunch en ook een goede Apero, de Italiaanse versie van après ski. Typisch Italiaans lopen ze rond met kleine hapjes die je gewoon gratis bij je après ski drankje krijgt.  Het is slechts een klein stukje glijden richting dorp en dat is zelfs met een biertje te doen.

Beneden bij de lift vind je La Buvette met lekkere croissants, sandwiches, espresso en bier. De hang out van het dorp overdag. Hier zie je naast skiërs ook babies, veel mensen met hondjes, oude mensen, eigenlijk alles.

Wij begonnen onze skidagen bij Chocolat. Met de beste cappuccino van het dorp en een – hoe kan het ook anders – chocolade croissant. Chocolat ligt heel centraal, tussen dorp en skiliften en wordt gerund door Stefano Collomb, die tegelijk ook de president is van het tourisme bureau. Chocolat maakt zijn eigen chocolade en het is een begrip in de omgeving. Iedereen komt hier ‘s ochtends koffie drinken en ‘s middags chocolade fondue eten met vers fruit.

Meer informatie over La Thuile vind je op lathuile.it/  Op het moment van schrijven (week later) is het gebied gesloten vanwege de hevige Corona maatregelen van de Italiaanse overheid.

Om in La Thuile te komen moet je via de Mont Blanc tunnel (via Frankrijk) of de Grote Sint Bernard (via Zwitserland). Dat is niet gratis! Voordeel daarvan is dat het er rustiger is omdat de meeste mensen de moeite niet nemen. Overigens is de Franse tol het extra geld waard. Want naar Oostenrijk en Zwitserland hebben we ons dit seizoen door tachtig baustellen moeten wurmen en via Frankrijk was het cruise control aan en gaan!